วันศุกร์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เรื่องของเรื่องคือความประทับใจที่มีให้กับเพื่อนจูเนียร์


เบลล์คือเพื่อนที่ผมรู้จักมานานที่สุดในบรรดาจูฯ 6เพราะเราเป็นเพื่อนฝึกงานที่นี่กันมาก่อนครั้งแรกที่ผมรู้จัก เบลล์เป็นคนที่พูดน้อย ตั้งใจทำงานดูเผินๆ เป็นคนที่เรียบร้อยคนหนึ่งแต่แล้วความคิดของผมก็เปลี่ยนไปในช่วงเวลาไม่ถึง 3 เดือนเบลล์แม่-เป็นคนที่กวนตีนขึ้นแบบทวีคูณ ณ ปัจจุบัน เบลล์คือหนึ่งใน บ.ก.ของทีมจูฯ 6และเป็นคนที่ผมคิดว่าคนในออฟฟิศอะเดย์ยกให้เค้าเป็นจูฯ 6ที่เล่นมุขควายได้ถูกกาลเทศะมากที่สุดคนนึงเลย
ขวัญแก้วเป็นคนที่มีความน่ารัก มีความใสซื่อในตัวของเธอเองขวัญแก้วจะมาออฟฟิศเป็นคนแรกเสมอๆแล้วขวัญแก้วก็มีพี่น้องฝาแฝดด้วยเธอชื่อแก้วขวัญ(อยากรู้ว่าหน้าตาของแก้วขวัญเป็นไงพบได้ที่อะเดย์ 103)และผมได้มีโอกาสได้ไปเยือนบ้านของขวัญแก้วและกินขนมฝีมือแม่ขวัญแก้วด้วย(บ้านของขวัญแก้วร่มรื่นมากและขนมก็อร่อยมากด้วย ฝากขอบคุณแม่ด้วยนะ)
คนต่อไปก็คือ ปุ๊ปุ๊เป็นคนที่มีความคิดที่ลึกซึ้ง คมคายในการเขียน เป็นที่พูดน้อยแต่ไม่รู้เหมือนกันว่าต่อยหนักหรือป่าวถ้าอยากเจอปุ๊นั้นเราจะหาเค้าได้ที่ห้องช่างภาพ(แต่เหตุที่ปุ๊เข้าไปในห้องช่างภาพนั้นไม่ใช่ว่าเค้าเป็นช่างภาพนะครับเพียงเพราะห้องอะเดย์มีเครื่องใช้ไม่พอเท่านั้นเอง)
ผมได้คุยกับโรสครั้งแรกใน MSN โรสเป็นคนที่ตาโตมากที่สุดในจูฯ 6โตมากขนาดเท่ามะนาวลูกย่อมๆ เลยแหละโรสมีน้องสาวที่หน้าตาเหมือนโรสยังกะแกะ (ตกลงหน้าเหมือนโรสหรือแกะกันนะ)และน้องสาวของโรสก็เป็นดาราด้วยเพราะเห็นว่าจะได้เล่นละครที่สำคัญนั้นโรสเป็นคนสัมภาษณ์เราด้วย ตื่นเต้นมากอะปล.แล้วจะหาเวลาสอนดรอว์อิ้งให้นะ
ที่งาน a day live house ผมได้มีโอกาสได้พบกับตัวตนที่แท้จริงของ อาหมิง(สวย)ในวันนั้นอาหมิง(สวย)เป็นคนที่เต้นได้แบบชนิดที่ไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยเสื้อที่ใส่วันนั้นเปียกไปด้วยเหงื่อและทุกวันนี้ผมยังไม่รู้ว่าอาหมิง(สวย) เป็นคนจังหวัดอะไรกันแน่
ที่งานเดียวกันนั้น ในขณะที่ทุกคนเน่าไปด้วยเหงื่อไคลของตัวเองเพราะดิ้นกันแบบลืมโลกยังมีสาวสวยในหมู่จูฯ 6 คนหนึ่ง ที่ดิ้นได้สุดฤทธิ์สุดเดชในขณะที่เธอใส่ส้นสูงอยู่แต่ใบหน้าของเธอนั้นยังคงสามารถเด้งได้ตลอดเวลา (ได้ข่าวมาว่าครีมเค้าดี)เกือบลืมบอกชื่อ เธอคือ อิม นั่นเอง และอิมนั้นเป็นนักเขียนอีกต่างหากเปิดตัวที่งานสัปดาห์หนังสือครั้งล่าสุดซะด้วย เท่อะ
น้องสาวคนเล็กที่สุดในจูฯ 6 คงไม่พ้นน้องนิว น้องนิวเป็นน้องที่น่ารักเก่งที่รู้จักหาความรู้ใส่ตัว ในขณะที่ผมเมื่อตอนที่อยู่ปี 1 นั้นยังไก่กา เล่นๆ ชิลล์ๆ ไปวันๆไม่รู้จักหาความรู้ใส่ตัวเองเลย(ปล. นี่ถ้าผมวาดการ์ตูนเก่งกว่านี้หน่อยนะผมกะจะไปขอน้องนิวสมัครเป็นนักวาดที่ขายหัวเราะผ่านน้องเค้านะเนี่ย แหะๆ)
ปรู๊ฟที่สร้างความแตกต่างและมีความขัดแย้งในสายงานของตัวเองมากที่สุดคงหนีไม่พ้น โจ้โจ้เป็นเด็กนิติฯ ที่สมัครเข้ามาในตำแหน่งปรู๊ฟโจ้เป็นเด็กนิติฯ ที่มีพอร์ตฯ มาสมัครจูฯ ในตำแหน่งปรู๊ฟ ทั้งๆ ที่ตำแหน่งนี้มันไม่ต้องส่งพอร์ตฯ มา(เค้าก็เขียนไว้ในใบสมัครนะ มองไม่เห็นไงฮะ)และโจ้เป็นเด็กนิติฯ ที่เล่นดนตรีเก่ง ร้องเพลงก็เพราะ อยากเก่งเหมือนแกว่ะ!!!
บ.ก.อีกคนของเราคือปาล์ม ปาล์มเป็นคนที่มีความรับผิดชอบคนหนึ่งเป็นมิตรกับทุกคน พูดคุยได้กับทุกคนเป็นคนตั้งใจทำงาน และปาล์มก็ชอบพี่ก้องเอามากๆ ด้วย 555+
คนที่หน้าตาดีระดับเดียวกับผมเมื่อเทียบกันในจูฯ 6 แล้วคงเป็นใครไม่ได้นอกจาก เอ (จริงเปล่าวะ) ผมกับเอเราเพิ่งรู้มาได้ไม่นานว่าเอเคยไปซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับที่ร้านแฟนของผมด้วยที่จตุจักร (ร้านสมหญิง โครงการ 4 ซอย 1-2 อิอิ)
ชายที่ผมสลวยสวยเก๋ที่สุดนั้น คือเค้า ป๊อกกี้ ครั้งไหนที่เพื่อนๆ นัดกันไปดาวอังคาร (กินแอลกอฮอล์)ทุกครั้งจะต้องมีเค้าคนนี้ไปด้วย คงเพราะเค้าไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อนมากกว่ากลัวว่าเพื่อนจะมีอันตราย เพราะดูจากภายนอกแล้วป๊อกกี้เป็นคนที่ไม่น่าจะเป็นคนเที่ยวนะ
สาวน้อยที่ดูมีความมั่น ลุยๆ น่าจะเป็น น้ำค้าง น้ำค้างเป็นช่างภาพที่ตัวเล็กมากที่สุดเท่าที่ผมเจอมาน้ำค้างเป็นคนที่ถึงไหนถึงกัน ครั้งไหนที่จะต้องไปถ่ายงานดึกๆ น้ำค้างไม่เคยบ่นโดยเฉพาะงานคอนเสิร์ตดูน้ำค้างจะชอบมาก (ไว้ไปดิ้นกันอีก คราวหน้า)
แล้วก็มาถึงโชค โขคเป็นคนที่ดูโชกโชนมามากสมชื่อแต่ที่ผมประทับใจเค้ามากก็คือฝีมือการถ่ายภาพของเขา แม่-เก่งมากอะได้ข่าวมาด้วยว่าโชคเคยเป็นถึงคนพันธุ์อาร์ซะด้วย (ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นพันธุ์อะไรแล้ว)
สุดท้ายคือน้องสาวเพื่อนร่วมงานโดยตรงของผมเอง ไอโก๊ะ ไอโก๊ะที่ว่านี้ก็คือน้อง “สายป่าน” นั้นเองไอโก๊ะเป็นคนที่ทุกคนที่ได้อยู่ใกล้จะเอ็นดู เหตุเพราะเธอเป็นคนที่ดูบอบบางน่าทะนุถนอมทุกคนในออฟฟิศนั้นจะไม่ค่อยกล้าเล่นกับไอโก๊ะแรงๆ สักเท่าไหร่ (แค่ผลักมันก็ตายแล้วมั้ง?)ไอโก๊ะเป็นคนที่ทุ่มเทกับงานมากถึงขนาดเป็นลมคาออฟฟิศมาแล้วต้องนอนโรงพยาบาลให้เลือดกันหลายคืนทีเดียว ย้ำว่าให้เลือดจริงๆ (แต่ไงแกก็น่ารักนะไอโก๊ะ)
เรื่องของเรื่องคือความประทับใจที่มีให้กับเพื่อนจูเนียร์